LOGOPEDA dla dzieci, młodzieży i dorosłych

Nauka czytania metodą symultaniczno – sekwencyjną to metoda czytania sylabami.

Celem tej metody jest nauka czytania i poprawnej mowy.

Symultaniczno-Sekwencyjna Nauka Czytania® przeznaczona jest dla wszystkich dzieci. Najlepszy czas na naukę czytania to początek wieku przedszkolnego, jednak naukę odczytywania samogłosek można rozpocząć już w 18 miesiącu życia.

Głównym założeniem metody jest nauka czytania sylabami. Podczas zajęć dzieci poznają sylaby, którym nadawane jest znaczenie, dzięki czemu proces zapamiętania materiału staje się łatwiejszy. Nie stosuje się nazywania pojedynczych liter i głoskowania.

Aby przystąpić do nauki czytania, należy odpowiednio dziecko do tego przygotować. Przed przystąpieniem do zadań na materiale literowym (dla dziecka całkowicie abstrakcyjnym), należy zacząć od ćwiczeń na obrazkach, najpierw kolorowych, a następnie czarno–białych, początkowo tematycznych (przedstawiających konkretne przedmioty), a następnie atematycznych (figury geometryczne), coraz bardziej zbliżonych do początkowo nic nieznaczących dla dziecka liter.

W początkowym etapie doskonalone są również inne, niezbędne w nauce czytania umiejętności, takie jak:  analiza i synteza wzrokowa, ćwiczenia operacji myślowych (układanie sekwencji, pamięć symultaniczna i sekwencyjna, ćwiczenia kategoryzacji (na materiale tematycznym i atematycznym), grafomotoryka, koordynacja wzrokowo-ruchowa.

Program zakłada 5 etapów nauki czytania.

ETAP I  –  OD SAMOGŁOSEK PRYMARNYCH DO SYLAB OTWARTYCH

Nauka odczytywania samogłosek czyli liter A, E, I, O, U, Y – oparta jest o prawopółkulowy, symultaniczny sposób przetwarzania informacji.

Sposób ten polega na całościowym ujmowaniu obrazu znaku graficznego. Niezwykle ważne i przydatne podczas nauki odczytywania samogłosek są wizualizacje – czyli ruchy dłoni lub rąk.

ETAP II – OD SYLABY OTWARTEJ DO PIERWSZYCH WYRAZÓW

W tym etapie zapoznajemy dziecko z kolejnymi spółgłoskami  S, Z, K, G, J, N, i tak jak poprzednio tworzymy z nich sylaby np. SA, ZE, KI, GU, JE, NO. Ćwiczenia wykonujemy stosując zasadę naśladowanie – rozumienie – nazywanie.

Czytamy z dzieckiem również zestaw samogłoska plus sylaba np. ASA, ANO, ENE itd.

Budujemy słowa z nowopoznanych sylab np. KASA, GUMA oraz pseudowyrazy – składające się z dwóch sylab np. PABO, MALA, FAWA.

Jeśli dziecko opanowało materiał z pierwszego i drugiego etapu rozszerzamy materiał o zdania i proste teksty, które tworzymy w oparciu o poznane sylaby i słowa.

ETAP III – CZYTANIE SYLAB ZAMKNIĘTYCH

W tym etapie pracujemy na sylabach otwartych i zamkniętych utworzonych

z wszystkich dotychczas poznanych spółgłosek:

P, M, B, L, F, W, T, D, S, Z, K, G, J, N.

Sylaby zamknięte będą czymś nowym dla dziecka np. LOL, NYK, MUK – dlatego są świetnym treningiem w utrwalaniu sylab zamkniętych jest tworzenie pseudowyrazów np. ASOT, KITUME, NOT – są one dla dziecka abstrakcyjne, uniemożliwiają mu zgadywanie czytanych słów.

Ilość poznanych sylab pozwala już na czytanie dłuższych zdań i tekstów. Ćwicząc nadal stosujemy zasadę naśladowanie – rozumienie –  nazywanie.

ETAP IV – CZYTANIE NOWYCH SYLAB OTWARTYCH I ZAMKNIĘTYCH

Na tym etapie dziecko poznaje dwuznaki SZ, RZ, CZ, DŻ, CH, DZ oraz spółgłoskę Ł

Dwuznaki i spółgłoskę Ł uczymy w sylabach otwartych i zamkniętych.

ETAP V – SAMODZIELNE CZYTANIE TEKSTÓW

Ostatnią grupę materiału sylabowego stanowią spółgłoski miękkie  SI, ZI, CI, DZI, NI oraz samogłoski nosowe Ą, Ę

Naukę czytania kończymy doskonaleniem umiejętności samodzielnego czytania tekstów.

Źródło: https://centrummetodykrakowskiej.pl Cieszyńska J., Korendo M. ,,Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka od noworodka do 6. roku życia” Kraków 2015

K-Taping zwany też plastrowaniem dynamicznym to metoda terapeutyczna, polegająca na oklejaniu wybranych części ciała specjalnymi elastycznymi plastrami. Stosowany w terapii plaster jest bawełniany, rozciągliwy, pokryty klejem hipoalergicznym z określonym napięciem.

K-Taping logopedyczny jest narzędziem stosowanym w terapii dzieci  i dorosłych  z zaburzeniami motorycznymi w obrębie jamy ustnej np. w celu domknięcia ust w przypadku obniżonego napięcia mięśnia okrężnego ust, mięśnia bródkowego, mięśni żuchwy, mięśni policzkowych. Aplikacja plastrów ma na celu wzmocnienie mięśni w obszarze ustno-twarzowym oraz przywrócenie prawidłowych (fizjologicznych) czynności motorycznych takich jak: oddychanie nosem, prawidłowa pozycja spoczynkowa języka, dojrzałe połykanie z językiem znajdującym się na górnych dziąsłach i podniebieniu twardym.

Plaster działa jak bodziec, który oddziałuje na określone partie ciała oraz wpływa na napięcie mięśni (wzmożenie bądź rozluźnienie) przez działanie na skórze. Receptory skóry odbierają informację sensoryczną (np. w okolicy mięśnia okrężnego ust), przetwarzają ją w układzie nerwowym oraz wysyłają informację zwrotną do efektorów (np. mięśni mimicznych) w postaci określonego ruchu (np. ruch uniesienia żuchwy i dolnej wargi w celu domknięcia ust). Istnieje kilka technik aplikacja plastrów, które dobierane są indywidualnie do potrzeb każdego pacjenta.

Niektóre wskazania:

• nieprawidłowe napięcie mięśniowe,
• problemy z połykaniem,
• poprawa mechaniki żuchwy,
• stabilizacja żuchwy,
• niska sprawność motoryczna języka,
• wspomaganie oddechu,
• nadmierne ślinienie,
• porażenie nerwu trójdzielnego,
• neuralgia nerwu trójdzielnego,
• zmniejszenie blizn.

Aplikacja plastrów sprawia, że terapia nie kończy się w momencie opuszczenia przez pacjenta gabinetu, ale trwa dłużej.

K-Taping jest metodą wspomagającą terapię logopedyczną, będącą jej uzupełnieniem, nie zaś substytutem terapii, co oznacza, że terapia logopedyczna nie powinna ograniczać się wyłącznie do aplikacji plastrów.

Jestem dorosły:

• mówię niewyraźnie, otoczenie nie rozumie moich wypowiedzi,
• nie potrafię poprawnie wypowiadać wszystkich głosek, zniekształcam je lub zastępuję innymi,
• mówię zbyt szybko,
• mówię zbyt wolno, nierytmicznie,
• jąkam się,
• mówię z poszumem nosowym,
• mam trudności w budowaniu i odbiorze komunikatów słownych w wyniku niedosłuchu,
• mam problemy z komunikacją językową wskutek urazu mózgowo-czaszkowego, udaru, guza mózgu,
• jestem po laryngektomii (usunięciu krtani), chciałbym nauczyć się mowy zastępczej,
• mam problemy z mówieniem spowodowane zaburzeniami myślenia,
• chciałbym zostać dziennikarzem, prawnikiem, aktorem, wokalistą, nauczycielem, logopedą, politykiem lub zdobyć inny zawód w którym pracuje się głosem,
• chciałbym mieć ciekawą, dobrze płatną pracę, ale wymagane jest poprawne mówienie,
• chciałbym doskonalić swoją dykcję, mówić głośno i wyraźnie.

Rodzicu, co powinno Cię zaniepokoić?

• jeśli dziecko jest z obciążonym okresem ciążowo – okołoporodowym,
• występuje zaburzone funkcjonowanie odruchów ssania, połykania, otwierania i zamykania warg, wypychania języka, zwracania głowy, kąsania, zwracania i żuchwowego,
• nie gaworzyło lub gaworzenie było mało nasilone,
• nie reaguje na bodźce dźwiękowe,
• roczne nie wypowiada sylab,
• jeśli zaobserwujemy opóźnienie rozwoju fizycznego, wolniejszy rozwój
  takich umiejętności jak siadanie, raczkowanie, chodzenie,
• 2-latek nie wypowiada prostych słów ( mama, baba, tata, dada… ),
• gdy wymawia dźwięki w taki sposób, że jego wypowiedź jest całkowicie niezrozumiała dla osoby obcej,
• podejrzewamy, że nie rozumie naszych poleceń,
• 3-latek nie buduje zdań,
• gdy wsuwa język między zęby przy wymawianiu głosek t, d, n, l, ś, ź, ć, dź,
• 4-latek formułuje jedynie zdania proste, równoważniki zdań, wypowiada
  zaledwie proste słowa, zniekształca wyrazy,
• znacznie odstaje w rozwoju mowy od rówieśników, izoluje się, niechętnie
  bawi się z dziećmi, jest odrzucane przez grupę z powodu gorzej rozwijającej się mowy,
• nawykowo oddycha buzią,
• podczas mówienia wsuwa język między przednie zęby,
• po ukończeniu 4 roku życia nie wypowiada głosek s, z, c, dz,
• po ukończeniu 5 roku życia nie wypowiada głosek sz, ż, cz, dż, r.

Prawidłowy rozwój mowy stanowi, obok właściwego poziomu funkcji intelektualnych, percepcyjnych i motorycznych, bardzo istotny element dojrzałości szkolnej dziecka.

Uczeń rozpoczynający naukę w klasie pierwszej powinien:

• swobodnie wypowiadać się na bliskie mu życiowo tematy,
• powtórzyć usłyszaną informację,
• słownie opisać ilustrację i sytuację,
• powiedzieć z pamięci wiersz lub tekst piosenki,
• wypowiadać się pełnymi zdaniami, poprawnie zbudowanymi pod względem gramatycznym oraz prawidłowo artykułować wszystkich głosek.

Spełnienie przez ucznia powyższych warunków jest niezbędne w celu sprostania wymaganiom, jakie stawiać będzie przed nimi szkoła.