Projekt finansowany ze środków Programu Strategicznego Inicjatywa Doskonałości w Uniwersytecie Jagiellońskim (nr U1U/P01/NO/02.14)
Co badamy w naszym projekcie?
Badamy, w jaki sposób małe dzieci (między 18 a 47 miesiącem życia) posługują się różnymi środkami prewerbalnymi (np. gestami, spojrzeniami) oraz językowymi w różnych kontekstach społecznych – a więc badamy ich kompetencję pragmatyczną.
Co jest celem naszego projektu?
Celem naszego projektu jest opisanie prawidłowości rozwojowych w zakresie kompetencji pragmatycznej – a więc tego, jakie sposoby komunikowania się są typowe dla dzieci w określonym wieku i jak te sposoby zmieniają się w toku rozwoju dziecka.
Te różne sposoby komunikowania się dzieci badamy za pomocą nowego kwestionariusza do pomiaru kompetencji pragmatycznej (LUI-Polski) – narzędzia unikalnego w skali światowej. Chcemy w ten sposób opisać rozwój kompetencji pragmatycznej dzieci mówiących po polsku, ale także porównać go z przebiegiem rozwoju tej kompetencji u dzieci, które posługują się innymi językami.
Jednak aby ten kwestionariusz mógł stać się użytecznym narzędziem oceny rozwoju dziecka, konieczne jest przeprowadzenie procesu normalizacji, czyli określenie, jakie wyniki są typowe dla polskich dzieci w określonym wieku. W tym celu chcemy zebrać dane dotyczące kompetencji pragmatycznej bardzo dużej grupy dzieci mieszkających w różnych miejscach polski.
Kto realizuje projekt ?
Pracowniczki Uniwersytetu Jagiellońskiego
oraz Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu:
prof. dr hab. Marta Białecka-Pikul,
dr Anna Filip,
dr Małgorzata Stępień-Nycz.